Siła przyciągania oraz atrakcyjność internetu i komputera są w dzisiejszych czasach olbrzymie. Jeśli są kontrolowane, to nie trzeba obawiać się o ich wpływ na rozwój psychiczny i fizyczny młodego człowieka. Gorzej jednak jeśli dziecko i rodzice przestają panować nad czasem i reakcjami związanymi z użytkowaniem sprzętu komputerowego. Uzależnienie od gier, jak większość nałogów, zaczyna się niewinnie. Rodzice początkowo zupełnie nieświadomie przyzwalają, aby ich dziecko się zrelaksowało i korzystało z bezpiecznego źródła rozrywki jakim jest komputer. Z czasem jednak zauważają, że zaczyna ono tracić kontakt z rzeczywistością i z nimi. Zamiast sporadycznego grania, zwiększa się jego częstotliwość, a świat gier nie jest już tylko formą zabawy i rozrywki. Powrót do domu np. ze szkoły zaczyna się zazwyczaj od włączenia komputera i inicjowania ulubionej gry. Uzależnione dziecko zaczyna coraz mocniej angażować się w rozgrywkę. Granie jest bowiem bardzo wciągające. Młody gracz nie tylko jest biernym odbiorcą, ale przede wszystkim sprawcą wielu sytuacji. To mu dostarcza znacznie większego zasobu wrażeń i emocji oraz przyjemności. Niestety fabuła większości gier z adrenaliną oparta jest na przemocy i agresji – dziecko uczy się, że jest to „dobre”, bo skutecznie pozwala osiągnąć sukces, dać poczucie zwycięstwa. W niektórych przypadkach zatarcie granicy między dobrem a złem, powielanie agresywnych zachowań może spowodować trwałe zmiany w osobowości gracza. Do tego jeszcze spotkania z rówieśnikami często ograniczają się do tego, aby pochwalić się swoimi sukcesami w grach.
W drugiej fazie uzależnienia od gier dziecko przestaje wychodzić z pokoju, zaczyna wagarować, a także podkradać rodzicom pieniądze na doposażenie sprzętu do grania lub na zakup kolejnej gry. A jeśli uzależniony syn czy uzależniona córka otrzymują zakaz grania w domu, to w tym celu udają się do swoich znajomych bądź kafejek internetowych.
Uzależnienie od gier można poznać po takich zachowaniach jak:
Uzależnienie od gier pociąga za sobą wiele konsekwencji psychologicznych i fizjologicznych. Poza rezygnacją z bezpośredniego kontaktu międzyludzkiego, zaburzeniami w zakresie tożsamości w sferze emocji, odczuć i uczuć, wpływa również na zawężenie zainteresowań czy rozwój intelektualny (w tym zubożenie języka). Uzależnione dziecko utrwala również postawę „mieć” oraz postawę egocentryczną w stosunku do ludzi i świata. Oprócz tego młody gracz może mieć agresywne poczucie pewności siebie, dominowania nad innymi. Nałogowe granie prowadzi nie tylko do wypaczenia osobowości, ale także do pogorszenia wzroku.
Do naszego ośrodka odwykowego dla młodzieży trafia wielu rodziców, którzy mają problem z uzależnionym synem lub uzależnioną córką i nie wiedzą, jak sobie poradzić. Efektu nie przynosi bowiem ani całkowity zakaz grania, ani negocjowanie z dzieckiem warunków. Zawarty „kontrakt” nie jest dotrzymywany przez uzależnione dziecko. Kadra naszego ośrodka uzależnień specjalizuje się m.in. w zakresie terapii uzależnień młodzieży. Po wstępnej diagnozie psychologiczno-pedagogicznej rozpisujemy indywidualny tok leczenia. Nasze wsparcie może się przydać w takich tematach jak wyznaczanie granic przez rodziców, dbanie o wszechstronny rozwój dziecka, wskazywanie jego potrzeb i możliwości rozwojowych itp. Zaprzestanie gry na komputerze (oddanie, sprzedanie sprzętu), psychoterapia indywidualna lub grupowa, środki farmakologiczne – to przykładowe elementy, jakie pojawiają się w terapii uzależnień młodzieży od gier.