Gdy zaczyna się rok szkolny, zwłaszcza w przypadku dzieci idących do pierwszej klasy lub nowej szkoły, może pojawić się tzw. stres szkolny. Nowe otoczenie, nieznani koledzy, koleżanki i opiekunowie…Pójście do szkoły może wpływać stymulująco na całokształt procesów rozwojowych. To wydarzenie bowiem zaliczane jest do najbardziej istotnych zdarzeń życiowych, które mogą powodować stres. Oprócz tego stresogenne mogą być różne sytuacje związane z nauką, trudne relacje z nauczycielami czy rówieśnikami.
Jakie są objawy stresu szkolnego:
Kiedy dziecko potrzebuje wsparcia, dużo zależy od tego, jak zachowają się jego najbliżsi. Musi ono mieć pewność, że może się zwrócić do swoich rodziców z każdym problemem i zostanie przez nich wysłuchane, a jego problemy nie zostaną zbagatelizowane albo wyśmiane. Wykazanie zrozumienia jest niezmiernie ważne. Dodać otuchy dziecku mogą także doświadczenia rodziców z czasów szkolnych.Dziecku łatwiej też będzie uporać się ze stresem jeśli nauczymy je samodzielności oraz asertywności. Wówczas poradzą sobie łatwiej zarówno z czynnościami, jakich się od nich wymaga, jak i w relacjach z rówieśnikami. Wszelkie niepowodzenia w szkole można przeanalizować z dzieckiem, starając się znaleźć ich przyczynę. Dziecko, tak jak człowiek dorosły, powinno też mieć czas na odpoczynek – bierny i fizyczny, aby pozbyć się stresu i odpocząć od szkolnych obowiązków, kółek zainteresowań czy fakultetów. Dlatego przyda mu się spacer, spotkanie z rówieśnikami, odpowiednia ilość snu, słuchanie muzyki, przeczytanie książki itd.
Aby nie pogorszyć i tak dużego stresu, jaki przeżywa dziecko, nie wolno straszyć dziecka szkołą czy nauczycielami. Wówczas bowiem młody człowiek będzie myślał, że czekają tam na niego tylko same nieprzyjemności. Ale też nadmierne chwalenie obu tych rzeczy nie będzie dobrym pomysłem – dziecko z pewnością wyczuje fałsz. Niektórym rodzicom bardzo udziela się stres dziecka oraz nowe wydarzenie i nie potrafią poradzić sobie z obawami czy lękami swoich podopiecznych. Dzieci, które to widzą, same zaczynają się bać.
Nie ma co też moralizować i straszyć dziecka, że jeśli nie będzie się uczyło, to nic w życiu nie osiągnie. Lepiej przytoczyć konkretne fakty i konsekwencje, jakie wynikły z braku odpowiedniego wykształcenia.
Potęgować stres może też porównywanie dziecka do innych pod względem ocen, umiejętności itd. Nie każdy jest geniuszem. Młody człowiek również nie powinien realizować nadmiernych ambicji swoich rodziców. Jeśli wyczuje, że nie spełnia pod tym względem oczekiwań rodziców, to będzie to dla niego dodatkowa porcja nerwów.
Odkrycie źródła stresu jest bardzo ważne. Tylko w ten sposób rodzic może pomóc dziecku przejść przez ten trudny okres.