Jak rozpoznać nerwicę u swojego dziecka? Przybliżamy objawy

Twoje dziecko moczy się w nocy, namiętnie obgryza paznokcie, nerwowo reaguje lub jest spięte i smutne? Być może są to pierwsze objawy nerwicy dziecięcej. Lęk towarzyszy człowiekowi naturalnie na co dzień. Jest zjawiskiem fizjologicznym, którego nie można się pozbyć. Jeśli jednak dziecko zaczyna odczuwać go intensywniej, może stać się dla niego zagrożeniem w codziennym życiu.

Czym są zaburzenia nerwicowe u dzieci i młodzieży?

Dziecko, które jest znerwicowane, ciągle odczuwa lęk przed różnymi sytuacjami, przedmiotami, czy zwierzętami. Najczęściej boi się ciemności, samotności. Często wówczas płacze, budzi się w nocy, złości, ma problemy, żeby zasnąć. Niekiedy nawet zapomina, czego się wcześniej nauczyło, nie pamięta różnych aktywności ruchowych lub zaczyna się jąkać. W wieku dojrzewania buzujące w organizmie hormony również mogą przyczyniać się do uaktywnienia nerwicy. Dodatkowym impulsem stają się zmiany w wyglądzie, konflikty z rodzicami albo rówieśnikami.

Nerwica u dziecka – objawy

Co powinno wzbudzić niepokój rodzica? Zaburzenia nerwicowe u dzieci i młodzieży przede wszystkim charakteryzuje nadmierna reakcja na naturalne bodźce. Okazją do tego mogą być obserwacje zachowania dziecka w codzienności. Nagle zaczyna przerażać go deszcz (będący neutralnym zjawiskiem), jest bardziej przygnębione, smutne, spięte. Gdy stres wpływa na jego funkcjonowanie, bardzo prawdopodobne jest to, że są to sygnały ostrzegawcze.
Lęki, jakie pochodzą z nerwicy, mogą trwać długo i nasilać się z dnia na dzień. Dziecko wówczas np.:
• będzie miało kłopoty z koncentracją,
• wystąpią problemy ze snem,
• stanie się apatyczne,
• będzie zmęczone,
• nie chce bawić się z rówieśnikami.

Jego reakcją na różne zewnętrzne bodźce stają się napady paniki, drgawek lub duszności. Jeśli nerwica dziecięca będzie się pogłębiać, to wówczas mogą pojawić się też takie objawy jak:
• nagłe bóle brzucha,
• lęki w czasie snu,
• problemy z koncentracją,
• bóle głowy,
• moczenie się w nocy,
• silne pocenie się,
• drżenie rąk i nóg,
• obgryzanie paznokci,
• brak apetytu,
• wymioty, zaparcia,
• biegunki,
• alergie pokarmowe,
• alergie skórne

Typy zaburzeń nerwicowych

W zależności od tego, na jaki rodzaj zaburzeń nerwicowych cierpią dzieci albo młodzież, można zaobserwować różne jej objawy:
• zaburzenia lękowe uogólnione – lęk w tym przypadku jest odczuwany przez cały czas, jednak jego nasilenie jest stosunkowo niewielkie. Powodować go mogą np. niepowodzenia sportowe czy szkolne, a objawiać się będzie problemami ze snem, koncentracją czy rozdrażnieniem,
• zaburzenia paniczne – to inaczej napady silnego lęku, które pojawiać się mogą niespodziewanie. Towarzyszą im dolegliwości somatyczne takie jak np. ból brzucha, kłopoty z oddychaniem,
• lęk separacyjny – w tym schorzeniu kłopotem dla dziecka jest rozstanie z osobą mu bliską np.: mamą, tatą. Aby ją zatrzymać, wymyśla różne dolegliwości,
• fobia społeczna – polega na unikaniu kontaktów z innymi osobami. Spotkanie z nieznajomym budzi u dziecka dyskomfort, może unikać rozmowy lub kontaktu wzrokowego,
• fobie specyficzne – dotyczą konkretnego przedmiotu czy zjawiska, które wywołują u dziecka patologiczny strach. Są to np. owady, lot samolotem,
• zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nerwica natręctw) – pojawiają się uporczywe myśli i czynności. Dziecko obniża poziom swojego lęku, np. kilkakrotnie w ciągu doby myjąc ręce, przebierając się. Są to zachowania uciążliwe dla otoczenia.

Specjalistyczne leczenie i wsparcie rodziców

Z racji tego, że zaburzenia nerwicowe u dzieci i młodzieży są coraz bardziej powszechnym zjawiskiem i nie mają jednej konkretnej przyczyny, warto lepiej obserwować swoje dziecko na co dzień. Specjalistyczna terapia może mu bardzo pomóc. Im szybciej zostanie podjęta pod okiem psychoterapeuty, tym większe są szanse na to, że negatywnie wpłynie na rozwój intelektualny i emocjonalny młodego człowieka.
Poza leczeniem w takim ośrodku jak np. nasz, ważna jest także reakcja rodziców. Nie mogą oni wyśmiewać dziecka ani oceniać go przez pryzmat lęków, z jakimi nie umie sobie poradzić. Potrzebne jest mu wsparcie – zrozumienie, czułe gesty i poczucie, że może liczyć na swoich rodziców w tym trudnym dla niego okresie. Skontaktuj się z nami, aby umówić się na wizytę (https://www.terapiemlodziezy-oaza.pl/kontakt/).