Wielu rodziców i opiekunów dzieci w wieku 10-13 lat zaczyna mieć problemy wychowawcze. Okres dorastania to szczególny moment w życiu każdego człowieka. Dlatego, jeśli stawiasz sobie pytania: Jak postępować z trudnym nastolatkiem? Jak dawać mu oparcie w ciężkich chwilach i pomagać, nie szkodząc? Przeczytaj nasz wpis, w którym postaramy się na nie odpowiedzieć. Będzie on podpowiedzią dla Ciebie i innych osób szukających rozwiązania w tego typu przykrych sytuacjach.

Nastolatek dojrzewa, czyli początki problemów wychowawczych

Każde dziecko inaczej przechodzi proces intensywnych przemian. Burza hormonów, chęć zyskania większych praw i swobód – to wszystko wpływa na zmianę zachowania i myślenia. Bunt nastolatka dotyczy sfery emocjonalnej, mentalnej i moralnej. Rodzice często nie wiedzą, jak poradzić sobie z trudnym nastolatkiem. Często obwiniają siebie o brak kompetencji, mało uwagi itp.
Opiekunowie powinni zrozumieć, że w życiu rodziny nadchodzi taki czas, w którym dziecko dorasta i szuka własnych ścieżek. To bardzo ważne, aby wówczas być na tyle blisko, by móc poświęcić wystarczający czas na rozmowy i okazywanie uczuć. Dorośli powinni zmienić również swoje podejście i uświadomić sobie, że córka czy syn zaczyna żyć samodzielnie. Nałożenie kary będzie sygnałem dla potomka, że nikt z najbliższych mu nie ufa. Poczucie osamotnienia może osiągnąć apogeum i sprowokować nastolatka do próby ucieczki z domu.
Typowe symptomy wskazujące na problemy wychowawcze:
1. Odcinanie się od krewnych i szukanie akceptacji w innym środowisku. Często są to rówieśnicy znajdujący się w podobnej sytuacji życiowej.
2. Agresywne i impulsywne zachowania. Niekiedy akty samookaleczenia (nacięcia skóry, przypalanie papierosami itp.).
3. Uciekanie do świata wirtualnego. Gry komputerowe, fora, media społecznościowe jako substytut normalnych relacji międzyludzkich.
4. Eksperymenty z używkami, narkotykami i seksem.
5. Różnego rodzaju uzależnienia.
6. Okłamywanie rodziców, opiekunów i nauczycieli.
7. Zaburzenia snu oraz łaknienia.
8. Wagary.
Na tym tle pojawiają się kłopoty z zachowaniem nie tylko w domu, ale również w szkole. Kłótnie i wzajemne obwinianie się zastępują normalne rozmowy. Zaniżenie własnej wartości i brak niezależności przyczyniają się do obniżenia wyników w nauce. Trudna młodzież miewa skłonności do zachowań destrukcyjnych – zatem jak Ty masz sobie radzić w takim momencie? Przede wszystkim nie poddawaj się negatywnym emocjom. Jeśli nie będziesz nad nimi panować, to niestety nie wydobędziesz syna lub córki z opresji.

Skuteczna terapia uzależnień może pomóc Twojemu dziecku

W przypadku, gdy problemy z nastolatkiem ulegną zaostrzeniu, to gdzie powinieneś szukać pomocy? Najlepiej skontaktuj się z poradnią lub kliniką, w której możesz liczyć na porady od terapeuty. Jednym z takich miejsc jest OAZA. Tu pracę zaczynamy od akceptacji drugiej osoby jako człowieka. W ramach terapii zapewniamy naszym podopiecznym poczucie bezpieczeństwa i godności. Małymi krokami przywracamy im utraconą świadomość swojej wartości bez ciągłego samo obwiniania. Odbudowana tożsamość i odnalezienie się na nowo w środowisku są bazą, która pozwala na udany start w dorosłość. Tylko w ten sposób nastolatek zrozumie, że narkotyki lub alkohol to niewłaściwa droga.
Terapia zaczyna się od znalezienia przyczyny problemu. Następnie skupia się na sposobach jego rozwiązania. Praca z trudną młodzieżą:
• ma na celu pokazanie jej, jak sobie radzić z przeciwnościami losu,
• zwraca uwagę na istotę wzajemnego poszanowania,
• uczy właściwej komunikacji i okazywania emocji w pozytywny sposób.
To ciężkie wyzwanie dla obu stron. Dlatego tak ważna jest współpraca. Dziecko musi mieć świadomość, że zawsze może liczyć na wsparcie rodzica i jego akceptację. Zwłaszcza w chwilach zwątpienia, popadnięcia w tarapaty typu:
• niezdanie do następnej klasy,
• ciąża,
• niespełniona miłość,
• odmienne preferencje seksualne itp.

Najważniejsza jest przyjacielska dłoń

Rodzice często nie zdają sobie sprawy, że problemy wychowawcze związane z nastolatkami to ich wołanie o pomoc. Nie pozostawiaj go bez odpowiedzi. Skontaktuj się z placówką wychowawczą, która zapewni właściwą opiekę i wsparcie.
Mamy nadzieję, że ten wpis w jakimś stopniu stał się dla Ciebie podpowiedzią, co można zrobić w krytycznej sytuacji. Jeśli masz pytania, to zadzwoń lub napisz do nas. Gwarantujemy pełną dyskrecję.

Okres nastoletni to czas, kiedy młodzi ludzie dość odważnie eksperymentują z różnego rodzaju środkami odurzającymi. Nałogi, z którymi się zmagają, charakteryzują się jednak nieco inną specyfiką niż uzależnienia osób dorosłych. Przede wszystkim wywierają głębszy wpływ na psychikę, mogąc prowadzić do zaburzeń depresyjnych, a nawet do prób samobójczych. Jako specjaliści z Prywatnego Ośrodka Odwykowego dla Młodzieży OAZA podpowiadamy, jak rozpoznać nałóg u młodego człowieka, a także, czym kierować się przy wyborze kliniki leczenia uzależnień.

Czym jest nałóg i jak rozpoznać, że ktoś jest uzależniony?

Uzależnienie to silne pragnienie przyjmowania ściśle określonych środków psychoaktywnych, ale nie tylko. Chociaż większości nałóg kojarzy się z alkoholizmem, czy narkomanią, trzeba pamiętać, że w obecnych czasach coraz częściej mamy do czynienia również z uzależnieniami behawioralnymi. Oznacza to, że uzależnić się można nie tylko od alkoholu, czy narkotyków, ale także od:
• robienia zakupów,
• komputera/gier komputerowych,
• Internetu,
• telefonu komórkowego.
Zanim zdecydujesz się wysłać nastolatka do ośrodka odwykowego dla młodzieży, warto też wiedzieć, w jaki sposób rozpoznać uzależnienie. Nie jest to łatwe, zwłaszcza że młody człowiek zazwyczaj jest ostatnią osobą, która myśli o sobie jako o nałogowcu. Dlatego bardzo ważną rolę w zaobserwowaniu faktów i wyciągnięciu wniosków odgrywa otoczenie. W przypadku uzależnienia od alkoholu, czy narkotyków, zwykle występują pewne objawy mogące wskazywać na problem. Młodzież odurzająca się środkami psychoaktywnymi może szybko przybierać lub tracić na wadze, mieć widoczne ślady ukłuć na rękach, przestać interesować się swoim wyglądem.
Inne objawy uzależnienia to:
• przekrwione spojówki,
• źrenice niereagujące na światło,
• powtarzające się krwawienia z nosa,
• problemy z koncentracją,
• trudności z nauką.

Na czym polega leczenie odwykowe małoletnich?

Terapia młodzieży wymaga innego podejścia niż w przypadku osób dorosłych. Odrębność ta jest związana przede wszystkim z faktem, że dorośli ponoszą pełną odpowiedzialność za swoje czyny i decyzje, natomiast w przypadku małoletnich jest to bardziej zawiła kwestia. Odwyk dla młodzieży rządzi się nieco innymi prawami, jednak jego cel jest taki sam – niesienie pomocy osobie uzależnionej w powrocie do normalnego, zdrowego funkcjonowania.
W przypadku uzależnienia od alkoholu, czy narkotyków, w pierwszej kolejności zawsze przeprowadzana jest detoksykacja, która pozwala na wyeliminowanie dolegliwości będących konsekwencją długotrwałego przyjmowania środków psychoaktywnych. Po odtruciu możliwa jest terapia, która jest podstawową formą leczenia większości nałogów. Ważną częścią odwyku dla młodzieży jest także tzw. readaptacja społeczna, która polega na ponownym przystosowaniu młodego człowieka do samodzielnego funkcjonowania w społeczeństwie.

Jak wybrać ośrodek odwykowy dla młodzieży?

Obecnie wśród ośrodków odwykowych dla młodzieży znajdują się zarówno placówki otwarte, jak i zamknięte, które pomagają młodym ludziom wyjść z nałogu oraz rozpocząć nowe życie, w trzeźwości. Musisz jednak mieć świadomość, że sama klinika odwykowa to jeszcze nie wszystko. Ważny jest również profesjonalnie przeprowadzony odwyk od alkoholu, czy narkotykowy, dzięki któremu osoba uzależniona będzie mogła odzyskać kontrolę nad swoim życiem.
Jeśli chcesz ratować zdrowie i życie swojej pociechy, a równocześnie zależy Ci na dyskrecji, doskonałym wyborem będzie Prywatny Ośrodek Odwykowy dla Młodzieży OAZA. Miejsce to przede wszystkim wyróżnia fakt, że można w nim odbyć nie tylko dobrowolny odwyk alkoholowy. Zdając sobie sprawę, że młodzi ludzie coraz częściej zmagają się z nałogami behawioralnymi, nasza klinika proponuje także leczenie uzależnienia od Internetu, gier komputerowych, czy telefonu. Cena terapii każdorazowo jest dostosowywana do indywidualnych potrzeb nastolatka, natomiast jej czas trwania zależy w głównej mierze od ogólnego stanu zdrowia oraz chęci pacjenta.

Pokolenie pochylonych głów – tak określa się współczesne dzieci, które na co dzień używają telefonów komórkowych. Nie wyobrażają sobie one już funkcjonowania bez urządzenia, które pozwala im na komunikację z rówieśnikami i ciągłe bycie online. Korzystanie z niego jest już nawykiem. Jednak notoryczne spoglądanie w ekran w domu, w szkole, na ulicy, w środkach komunikacji miejskiej i wielu innych miejscach praktycznie przez całą dobę, może zmienić się w nałóg. Jak więc ograniczyć dziecku telefon bez wywołaniu buntu?

Na czym polega uzależnienie od telefonu komórkowego u dzieci?

Jednym z nałogów, który staje się coraz bardziej powszechnym w XXI w., jest uzależnienie od telefonów komórkowych. Dotyka ono przede wszystkim dzieci i młodzież. Osoby cierpiące na fonoholizm, nie potrafią bez tych urządzeń na co dzień normalnie funkcjonować. Telefon musi być ciągle w zasięgu ręki nawet w nocy. Dziecko nie potrafi odciąć się od wirtualnego świata, jaki się w nim kryje, czuwa, sprawdza powiadomienia, czy nowe informacje. Odczuwa wewnętrzny przymus, aby użytkować telefon niezależnie od miejsca i sytuacji. Obawia się, że coś je może ominąć albo zbyt późno zareaguje na jakąś wiadomość. Dlatego korzysta z urządzenia bez względu na okoliczności, w jakich się akurat znajduje – np. podczas zajęć lekcyjnych. Potrafi także w nocy wstać, aby sprawdzić, czy ktoś wrzucił jakiś post, napisał coś na komunikatorze itd.
Inne objawy uzależnienia od telefonu komórkowego to m.in.:
• odczuwanie stałej potrzeby komunikowania się z innymi za jego pomocą,
• wpadanie w panikę, gdy telefon rozładuje się albo gdy dziecko zapomni go zabrać,
• przywiązywanie wagi do modelu urządzenia, jego ceny, koloru, funkcji i innych parametrów.

Zasady zapobiegania fonoholizmowi

Pozbawienie dziecka telefonu komórkowego, który jest dla niego całym światem, a zarazem często także i dostępu do internetu, jest jak odcięcie go od tlenu. Rodzice często grożą w ten sposób, jednak rzadziej decydują się na tak drastyczne rozwiązanie. Tak radykalne posunięcie z pewnością wywoła wielki bunt u nastolatka. Dlatego można spróbować inaczej ograniczać korzystanie z telefonu komórkowego. Warto ten proces rozpocząć już od najmłodszych lat dziecka, aby czasem posiadanie tego urządzenia nie stało się problemem. W sytuacji jednak kiedy ten moment został już przegapiony przez rodziców, można spróbować ustalić z dzieckiem kilka zasad korzystania ze smartfonu takich jak np.:
• w ciągu dnia jest określony czas, kiedy telefon będzie wyłączony – wtedy dziecko np. odrabia lekcje, idzie na dwór, na zajęcia dodatkowe,
• zasypianie bez smartfonu przy łóżku – a najlepiej, aby na noc pozostawał poza pokojem dziecka. Podobnie mogą zachować się inni domownicy, aby nastolatek widział, że wszyscy się z nim solidaryzują w tym zakresie i odkładają telefony komórkowe w wyznaczone do tego specjalne miejsce w domu,
• nie wszędzie bierzemy komórkę – do szkoły, na spacer, do kina nie ma potrzeby zabierania ze sobą telefonu,
• w mieszkaniu obowiązują pewne strefy tzw. wolne od telefonu komórkowego – np. ubikacja, łazienka,
• walka z przymusem natychmiastowego odpisywania na wszelkie wiadomości czy reagowania na powiadomienia – w ten sposób dziecko będzie uczyć się, że nie musi być ciągle dostępne dla rówieśników i aktywne w wirtualnym świecie.
Możliwość korzystania z telefonu komórkowego przez nastolatka nie powinna być ani nagroda, ani karą. W ten sposób smartfon staje się dla niego jeszcze bardziej atrakcyjnym i wartościowym przedmiotem. A nie taki ma być cel ograniczenia jego użytkowania.

Uzależnienie dziecka od telefonu – gdzie szukać pomocy?

Może się jednak okazać, że wszelkie próby ograniczenia spełzną na niczym i będą wywoływać tylko złość, rozdrażnienie, kłótnie oraz awantury. Wówczas trzeba wziąć pod uwagę, czy jednak nastolatek nie cierpi na fonoholizm. Co zrobić, gdy dziecko jest uzależnione od telefonu?
Na profesjonalną pomoc można zawsze liczyć w naszym ośrodku. Zajmujemy się młodzieżą, która ma problemy z różnymi nałogami: narkotykami, hazardem, nie umie racjonalnie korzystać z komputera czy internetu albo za dużo gra w gry komputerowe. Więcej informacji na temat tego, jak umówić się na konsultacje ze specjalistą od uzależnień, dostępnych jest na podstronie Kontakt.

Ciągle rozwijające się nowe media z jednej strony ułatwiają nam życie, z drugiej jednak potrafią na tyle mocno absorbować czas zwłaszcza dzieci i młodzieży, że łatwo mogą one popaść w uzależnienie od internetu, komputera, gier komputerowych czy nawet hazardu online. Do takiej sytuacji dochodzi w głównej mierze dlatego, że rodzice nie interesują się tym, co dzieci robią w sieci oraz nie kontrolują czasu, jaki spędzają w wirtualnym świecie.

Jak można zapobiec uzależnieniu od internetu?

Kontrolowanie młodego człowieka w korzystaniu przez niego z internetu jest dość trudnym zadaniem. Wiele dzieci ma chociażby dostęp do sieci w telefonie komórkowym, a ten ma praktycznie cały czas przy sobie. Co zrobić, aby nie naruszając delikatnych granic prywatności nastolatka, mieć wiedzę i wpływ na to, co robi w sieci i ile czasu średnio na to przeznacza?
Niekoniecznie trzeba od razu instalować programy szpiegujące albo włączyć opcję tworzenia screenów z oglądanych przez dziecko stron. Wystarczy zacząć od rozmowy na ten temat i uruchomienie podstawowej wersji zabezpieczeń programu kontroli rodzicielskiej. W ten sposób blokowane będą niebezpieczne treści czy możliwość kontaktowania się z nieznajomymi. Bez względu na to, ile lat ma młody człowiek, powinno się mimo wszystko uszanować tajemnicę jego korespondencji. Warto jednak uczulić dziecko, żeby zwracało uwagę, kto jest nadawcą – powinien być mu znany, a nie ukrywać się pod elektronicznym awatarem. Innym rozwiązaniem jest także założenie przez rodzica własnego profilu i dołączenia do grona internetowych znajomych dziecka (jeśli się ono na to zgodzi).
Warto także rozmawiać z nastolatkiem na temat tego, co wrzuca do internetu. Trzeba przypominać o tym, że powinno chronić i dbać o wizerunek online, a także odpowiednio zabezpieczyć swoje dane osobowe, konto i dostęp do treści publikowanych na profilu.
Kontrola tego, co dziecko robi w sieci oraz ile czasu w niej przebywa, nie powinna więc być tożsama ze szpiegowaniem. Lepiej więcej z nim rozmawiać na temat internetu, czających się w nim zagrożeń dla młodego człowieka, jak również o tym, że jest to coś, od czego można się uzależnić. Warto też jak najwcześniej ustalić godzinowe limity korzystania z wirtualnego świata – przynajmniej w domu. Biorąc pod uwagę, że korzystanie z niego jest powszechnym zjawiskiem, trudno od tego całkowicie odciąć nastolatka.

Objawy uzależnienia od internetu – jak ich nie przegapić?

Zanim normalne korzystanie z internetu zmieni się w uzależnienie, warto wiedzieć, jakie objawy powinny zaniepokoić rodziców:
• nadmierna koncentracja dziecka na korzystaniu z internetu – jego uwaga koncentruje się głównie na rzeczywistości wirtualnej nawet wtedy, gdy nie korzysta z komputera,
• brak innych zainteresowań czy sposobów wypełnienia wolnego czasu – nastolatek ogranicza się tylko do aktywności w sieci. Nie interesuje go wyjście np. na rower, basen,
• rozdrażnienie, złość, agresja słowna, fizyczna – jako reakcja dziecka w sytuacji, kiedy rodzic stara się mu ograniczyć czas spędzany w internecie, do tego dochodzą jeszcze kłótnie i awantury o to,
• problemy z koncentracją,
• nadmierna senność,
• trudności ze skupieniem uwagi,
• unikanie kontaktów z domownikami – dziecko często przebywa samotnie w pokoju, nie ma ochoty na rozmowę z nikim w domu, a na różne próby kontaktu reaguje z rozdrażnieniem,
• zaniedbywanie obowiązków szkolnych i domowych – słabe oceny w szkole, zaprzestanie uczenia się i odrabiania zadań domowych, niewywiązywanie się z obowiązków domowych,
• problem z określeniem rzeczywistego czasu spędzonego w internecie – dziecko nie ma pojęcia, ile czasu korzystało z sieci, czasami okłamuje rodziców lub zataja przed nim faktyczny czas,
• zapominanie o jedzeniu, toalecie – nieodczuwanie głodu w czasie surfowania w internecie czy potrzeb fizjologicznych.
Jeśli któryś z tych objawów zaobserwujemy u dziecka, lepiej, jak najszybciej zareagować. Wówczas trzeba być bowiem przygotowanym na to, że dziecko może być uzależnione od internetu. Taką diagnozę powinien jednak postawić specjalista. Można go znaleźć w naszej placówce, wchodząc na zakładkę Kontakt.

Często zdarza się, że rodzice jako ostatni dowiadują się o tym, że ich dziecko bierze narkotyki. Może to wynikać z braku zainteresowania nastolatkiem w zagonionej codzienności, jak również z tego powodu, że nastolatek potrafi świetnie ukrywać swoje uzależnienie. Gdy jednak pojawią się jakiekolwiek niepokojące zmiany w zachowaniu dziecka, warto im się uważniej przyjrzeć. Mogą bowiem oznaczać, że problem jest już tak poważny, że potrzebna będzie specjalistyczna interwencja.

Jak rozpoznać w zachowaniu dziecka, że bierze narkotyki?

Czym wyróżnia się nastolatek, który jest uzależniony od narkotyków?
1. Przede wszystkim w krótkim czasie następują duże zmiany w jego codziennym zachowaniu. Często miewa huśtawkę nastrojów, która wyraża się tym, że w jednej chwili jest np. nienaturalnie pobudzone, a potem nagle staje się ospałe i apatyczne. Robi się też bardziej nadwrażliwe na krytykę i niepowodzenia oraz ma problemy z koncentracją.
2. Ponadto u dzieci uzależnionych od narkotyków zmienia się także rytm dobowy. Cierpią na zaburzenia snu – może być to nadmierna senność lub przeciwnie bezsenność.
3. Zaczynają mieć inne przyzwyczajenia i nawyki oraz zazwyczaj rezygnują z wcześniejszych zainteresowań. Izolują się od najbliższych, unikają z nimi codziennego kontaktu w domu. Często zamykają się w swoim pokoju i podkreślają w ten sposób większą potrzebę prywatności.
4. Zażywanie środków odurzających odbija się także na sferze szkolnej. Uzależniony uczeń może popadać w konflikty z nauczycielami, rówieśnikami. Zaczyna się gorzej uczyć i wagarować.
5. Zmienia także środowisko – ma nowych znajomych, o których w zasadzie nic nie mówi. Może też zacząć inaczej się ubierać, zdecydować się na tatuaże, kolczyki lub inne rzeczy, którymi będzie się wyróżniać.
6. Biorące narkotyki dziecko wraca późno do domu, nie mówi, gdzie było i co robiło. Kłamie i łamie wcześniej ustalone zasady w domu. Podbiera pieniądze, wynosi wartościowe przedmioty.
7. Zaczyna mniej jeść lub odwrotnie – ma nadmierny apetyt.

Co zmienia się w wyglądzie dziecka uzależnionego od narkotyków?

Środki odurzające zmieniają również wygląd zewnętrzny dzieci. Co szczególnie powinno zwrócić uwagę rodziców:
• przekrwione oczy,
• rozszerzone lub zwężone źrenice, niereagujące na światło,
• widoczne zaburzenia pamięci,
• trudności w podtrzymaniu toku myślenia,
• niewyraźna i bełkotliwa mowa,
• mówienie do siebie,
• omamy,
• iluzje,
• gęsia skórka,
• ciągły katar,
• częste krwawienia z nosa,
• częste przeziębienia,
• przewlekły kaszel,
• drżenie rąk,
• utrata kilogramów lub przybranie na wadze,
• słodka woń wyczuwalna w oddechu dziecka, na włosach i ubraniu,
• ślady krwi na bieliźnie,
• ślady ukłuć na ciele.
Jednym z objawów uzależnienia narkotykowego jest także to, że nastolatek przestaje interesować się swoim wyglądem, czyli nie dba higienę.
Warto także sprawdzić, czy w pokoju dziecka nagle nie pojawiły się jakieś dziwne przedmioty typu:
• igły i strzykawki,
• fifki, fajki,
• bibułki papierosowe,
• kawałki folii aluminiowej, łyżka,
• leki bez recepty,
• foliowe torebeczki z tabletkami, suszem, proszkiem, kryształkami,
• kolorowe znaczki do lizania,
• białe lub kolorowe pastylki ze wzorkami.

Jak leczyć uzależnienie od narkotyków?

Organizm młodego człowieka bardzo szybko przyzwyczaja się do dostarczanych mu substancji psychoaktywnych. Uzależnienie od narkotyków odbija się na sferze fizycznej i psychicznej. Z pierwszym problemem można poradzić sobie poprzez detoksykację. Z kolei zależność psychiczna prowadząca do zachwiania psychiki nastolatka, jest znacznie trudniejsza do wyleczenia. Jedynym rozwiązaniem na pozbycie się wewnętrznego przymusu codziennego zażywania środków odurzających jest terapia.
Profesjonalne leczenie z narkomanii oraz innych nałogów, z jakimi nie radzą sobie młodzi ludzie, oferuje nasz ośrodek. To placówka posiadająca do tego odpowiednie zaplecze oraz kadrę. Jeśli nie wiesz co robić, zawsze możesz skorzystać z naszego wsparcia. Poza konsultacjami ze specjalistami od uzależnień wiemy także, jak leczyć narkomanię u dzieci i młodzieży. Więcej na ten temat dowiesz się, kontaktując się z nami.

Twoje dziecko spędza za dużo czasu przed komputerem? Gra w różne gry, aktywnie udziela się na portalach społecznościowych, ogląda filmiki na YouTube? Z jednej strony jest to niby coś normalnego. Z drugiej jednak takie zachowanie może zacząć budzić wątpliwości – czy nie za często, nie za dużo, nie za intensywnie…

Krok pierwszy – ustalenie pewnych reguł

Po samej liczbie godzin spędzanych przez dziecko przed monitorem czy w internecie trudno jednoznacznie stwierdzić, czy dziecko jest uzależnione od komputera. Raczej będą świadczyły o tym inne objawy takie jak np.:
• pogorszenie się w nauce,
• problemy z koncentracją,
• kłopoty z zaśnięciem,
• agresywna reakcja w momencie, kiedy dziecko ma wyłączyć komputer,
• niereagowanie na różne komunikaty – dziecko jest jakby „w innym świecie”,
• przestaje jeść,
• traci zainteresowanie dotychczasowym hobby,
• zaniedbuje domowe obowiązki.
Oprócz tego prosi o to, aby móc jeszcze trochę dłużej pograć, przejść jeszcze jedną planszę/jeden poziom w grze komputerowej, posiedzieć w internecie. Kiedy słyszy odmowę, ma wyraźny problem, aby wyłączyć komputer. Wewnętrzny przymus jest silniejszy. Te objawy potwierdzają, że dziecko może być uzależnione.
Zanim jednak trafi do specjalisty, a problem nadmiernego spędzania czasu przed monitorem nie jest jeszcze bardzo zaawansowany, warto spróbować samemu sobie z nim poradzić. Rozwiązaniem będzie zmiana zachowań w rodzinie, czyli:
• poświęcanie dziecku większej uwagi,
• wspólne spędzanie czasu,
•  zapisanie nastolatka na dodatkowe zajęcia np. sportowe,
• ustalenie limitu godzin spędzanych przed komputerem,
• negocjacje z dzieckiem – możliwość korzystania z urządzenia pod warunkiem, że najpierw wywiążę się ze swoich codziennych obowiązków.

Krok drugi – wizyta u specjalisty

Z roku na rok przybywa dzieci uzależnionych od komputera i internetu czy gier komputerowych. Wynika to m.in. z tego, że obniża się wiek pierwszego kontaktu z tego rodzaju rozrywką. A pozwalają na to zazwyczaj sami rodzice, zamiast prowadzić profilaktykę od najmłodszych lat i wówczas ograniczać już czas spędzany przed monitorem.
Gdy problem trwa już wiele miesięcy czy nawet lat albo nie udało się go samodzielnie rozwiązać, pozostaje wizyta w poradni leczenia uzależnień. Może jednak się zdarzyć, że nastolatek nie będzie miał najmniejszej ochoty wybrać się do specjalisty. Wtedy jednak warto go tam zabrać nawet trochę na siłę. Jeśli dziecko będzie stawiało opór, rodzice mogą udać się jeszcze po pomoc do kuratora. Ten obejmując opiekę nad dzieckiem, równocześnie nakaże pewne zmiany, które mogą pomóc w tym procesie.
Do spotkania ze specjalistą od uzależnień nie trzeba się specjalnie przygotowywać. To fachowiec, który będzie wiedział jak uzyskać wiedzę potrzebą mu do postawienia diagnozy.

Krok trzeci – terapia uzależnień od komputera

Po rozpoznaniu nałogu przez specjalistę, pozostaje już tylko profesjonalne zajęcie się problemem. Jak leczy się uzależnienie od komputera? W terapii bierze udział tylko dziecko i terapeuta, po to, aby mógł sam dowiedzieć się, skąd wzięła się ta ucieczka małego pacjenta w świat komputerowy. Czasami jest to reakcja dzieci na różne problemy w domu, w szkole. Z kolei rodzice w tym czasie pracują z innym specjalistą. Niektóre spotkania mogą też odbywać się wspólnie. Celem jest bowiem wypracowanie zmian, jakie trzeba będzie wprowadzić w funkcjonowaniu rodziny.
To, ile potrwa terapia uzależnione, będzie od konkretnego przypadku. U niektórych dzieci leczenie jest procesem trwającym kilka lub nawet kilkanaście miesięcy. Intensywność psychoterapii również będzie uzależniona od tego, jak „głęboki” jest problem. Celem jest np. np. wzmocnienie poczucia wartości u dziecka, nauczenie go wyrażania emocji, pokazanie, że są także inne alternatywy spędzania wolnego czasu, a nie tylko komputer. Terapia uświadamia nastolatkowi, że do uzależnienia od komputera, internetu czy gier komputerowych niewiele brakuje. Wystarczy stracić kontrolę nad swoim zachowaniem i zaangażowaniem, aby później zmagać się z problemem nałogu.
Jak najszybciej umówić się ze specjalistą od leczenia uzależnień wśród dzieci? Wszystkie dane kontaktowe można znaleźć na naszej stronie

Większość rodziców chce, aby ich dziecko dobrze się uczyło i przynosiło świadectwa z paskiem. Jednak nie zawsze jest to możliwe. Mniej zdolna pociecha wcale nie jest powodem do rozpaczy. Raczej wyzwaniem – jak rodzic może mu pomóc w nauce, jednocześnie nie wyręczając go w szkolnych obowiązkach. Jest to także okazja, aby dowiedzieć się, czy jest w stanie zaakceptować fakt, że dziecko ma trudności w szkole.

Wczesna diagnoza i stopniowanie trudności

Jak najwcześniej rozpoznana dysleksja, dysgrafia, dyskalkulia lub inna trudność to już połowa sukcesu. Badania wykonywane są w poradni psychologiczno-pedagogicznej. Mając taką wiedzę, trzeba poinformować wychowawcę o problemie.
Jak z kolei można pomóc dziecku w nauce w domu? Wsparcie rodzica potrzebne będzie przy odrabianiu lekcji. Warto rozpocząć od najłatwiejszych zadań domowych. Jeśli dziecko sobie z nimi łatwo poradzi, wówczas będzie bardziej zmotywowane, aby zająć się kolejnymi. Trzeba się jednak liczyć z tym, że takie stopniowanie trudności z dnia na dzień może przynieść efekt w postaci braku postępów, nierozwijania umiejętności, a co za tym idzie – niechęci do dalszej pracy.
Przy wspólnych zmaganiach koniecznie trzeba pamiętać o chwilach odpoczynku i relaksu, którego dziecko po szkole również potrzebuje. Jest to także potrzebne dla jego rozwoju. Najlepiej więc opracować plan dnia z uwzględnieniem też czasu wolnego.
W czasie odrabiania lekcji ważne jest także zadbanie o odpowiedni porządek na biurku i w najbliższym otoczeniu, aby nic nie rozpraszało uwagi ucznia.

Ćwiczenie różnych umiejętności i wzmacnianie własnej wartości

Jeśli rodzic wie, z czym ma problem dziecko w nauce, to chce z nim głównie nad tym pracować. Tymczasem, aby nie zniechęcić i nie zmęczyć go, powinno się ćwiczyć zarówno umiejętności słabe, jak i te lepiej opanowane.
Ponadto dziecku z problemami w nauce potrzebne jest wzmacnianie jego poczucia własnej wartości. Każda okazja do tego, aby celebrować radość z własnej pracy, odniesionych nawet najmniejszych sukcesów jest bardzo ważna. W ten sposób czuje ono, że wcale nie jest takie złe. Zmotywowane w ten sposób z większą chęcią zabierze się za kolejne ćwiczenia. Docenianie starań dziecka jest więc niezbędne w procesie niesienia pomocy.

Problemy w nauce – oczekiwania na miarę możliwości dziecka

Nie ma co stawiać zbyt wygórowanych oczekiwań dziecku w nauce, zwłaszcza na początku wspólnego uczenia się. Lepiej poobserwować, jakie dziedziny sprawiają mu mniej trudności, a więcej przyjemności. Każdy uczeń ma mocne i słabe strony. Zamiast czekać na świadectwo z piątkami ze wszystkich przedmiotów, lepiej doceniać wysiłek, jaki uczeń wkłada w naukę tego, co jest dla niego najtrudniejsze. Wiara w jego możliwości będzie wzmacniała jego poczucie wartości, co kiedyś zaprocentuje w dorosłym życiu.

Gdzie szukać pomocy w przypadku problemów z nastolatkiem?

Czasami dziecku z problemami w nauce potrzebne jest także inne wsparcie. Te kłopoty wynikać mogą bowiem z tego, że młody człowiek:
• wpadł w złe towarzystwo,
• zaczął brać narkotyki, pije alkohol lub ma problem z innym nałogiem,
• buntuje się,
• odreagowuje sytuację rodzinną np. rozwód rodziców, utratę kogoś z członków rodziny, konflikty między jej członkami.
Popełnione błędy w wychowaniu, w tym niedostateczne poświęcanie uwagi dziecku, odbijać się może m.in. na nauce. Gdzie szukać pomocy, kiedy pojawiają się inne problemy z nastolatkiem? Najlepszym wsparciem jest wówczas psycholog lub psychiatra. Jeśli kłopoty w szkole spowodowane są nałogiem, najlepszy okaże się terapeuta specjalizujący się w uzależnianiach. Na takie wsparcie można liczyć m.in. w naszym ośrodku.
Rola rodzica w przypadku dziecka, które nie radzi sobie w szkole, jest więc bardzo duża. To on w pierwszej kolejności powinien nie tylko motywować do nauki, ale także pomagać w przyswajaniu wiedzy oraz budowaniu w młodym człowieku poczucia jego wartości. Ważna jest atmosfera akceptacji, zrozumienia oraz życzliwości. Rodzic nie powinien również przeoczyć, że problemy dziecka wynikają z innych powodów i jak najszybciej zareagować.

Założyciel Facebooka Mark Zuckerberg chyba nie do końca był świadomy tego, jak bardzo jego „wynalazek” wpłynie na życie użytkowników. Dla wielu młodych ludzi jedna aplikacja stała się centrum ich świata. Miejscem do wymiany swoich poglądów, dzielenia się radościami, przeżyciami, smutkami, porażkami, zamieszczania autorskich zdjęć lub filmików. Szansą na to, aby pomimo wrodzonej nieśmiałości, poznać wiele osób i nie bać się z nimi rozmawiać.
Korzystanie z mediów społecznościowych przez młodzież stało się także problemem. Rośnie bowiem liczba osób uzależnionych od Facebooka i telefonów komórkowych. To one najczęściej służą do korzystania z aplikacji w celu łączności z rówieśnikami. Dzięki nim mogą to robić praktycznie zawsze i wszędzie.

Uzależnienie od mediów społecznościowych wśród młodzieży

Nałogowe korzystanie z mediów społecznościowych to zachowanie behawioralne, które polega na odczuwaniu przymusu do wykonywania określonych czynności. Na początku dostarcza to użytkownikom Facebooka czy innych aplikacji przyjemności. W miarę coraz częstszego wchodzenia na portal młody człowiek zaczyna tracić kontrolę nad tym kontrolę.
Serwisy społecznościowe umożliwiają każdemu stworzyć swój własny profil dostępny w pełnym lub ograniczonym zakresie publicznym. Mogą tam zamieszczać nie tylko prywatne informacje, ale także komentować te, które wrzucają inni internauci. Pozwalają też na śledzenie aktywności innych ludzi. Facebook stał się w tym zakresie niejako „prototypem” i sukcesem, trafiającym w oczekiwania i potrzeby głównie młodzieży XXI w. Atrakcyjność mediów społecznościowych stała się na tyle duża, że wielu nastolatków dziś nie wyobraża sobie bez nich funkcjonowania na co dzień.

Objawy uzależnienia od Facebooka

Korzystanie z Facebooka nie jest czynnością patologiczną pod warunkiem, że dziecko nie spędza na tym portalu większości swojego czasu. Kto najszybciej uzależnia się od Facebooka czy innych nowych mediów? Predyspozycje do tego wynikają m.in. z wieku i osobowości. Najczęściej nałogowo korzystają z nich ci, których cechuje:
• niska samoocena,
• brak poczucia własnej skuteczności, śmiałości w realnych kontaktach,
• samotność.

Osoby nadmiernie korzystające z aplikacji czują silną potrzebę kontaktów z innymi ludźmi, a zwłaszcza aprobaty z ich strony. Objawy uzależnienia to:
• zmiana nastroju – poprawa samopoczucia w momencie korzystania „z Fejsa” i smutek, złość, gdy jest to czynność ograniczona lub niemożliwa w danym momencie,
• zaabsorbowanie Facebookiem – poświęcanie nieograniczonego czasu na śledzeniu wszystkiego, co się na nim pojawi, aktywne uczestnictwo w dyskusjach, komentarzach, rozmyślanie o tym, co się w tym serwisie społecznościowym dzieje pod nieobecność użytkownika itp.,
• ukrywanie przed najbliższymi czasu spędzanego na korzystaniu z FB,
• symptomy zespołu abstynencyjnego, które pojawiają się w momencie braku dostępu do aplikacji,
• zaniedbywanie lub porzucenie dotychczasowego hobby na rzecz spędzania wolnego czasu „na Fejsie”,
• powrót do korzystania z Facebooka po okresach abstynencji.

Uzależnienie od telefonu komórkowego

Fonoholizm, czyli uzależnienie od telefonów komórkowych, jest wśród dzieci i młodzieży kolejnym najczęściej występującym nałogiem. Smartfon pozwala na kontakt z innymi ludźmi. Komórka służy przede wszystkim do przeglądania portali społecznościowych, dyskusji na czatach czy w grupach oraz oglądania YouTube’a. Czynności te pochłaniają bardzo wiele czasu. Młody człowiek nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, że spędził kilka czy nawet kilkanaście godzin w ciągu dnia z telefonem w ręku. W ten sposób traci kontrolę zarówno nad czasem, jak panowaniem nad własnymi potrzebami. Dziecko uzależnione od komórki wymaga leczenia przy wsparciu terapeuty. Opiera się to przede wszystkim na ograniczaniu kontaktu z tym urządzeniem. Nie bez znaczenia jest wyszukanie innych przyjemności i zainteresowań oraz uświadomienia młodemu człowiekowi, jakie są skutki nadmiernego korzystania z telefonu.

Podsumowanie

Młodzież cierpiąca na uzależnienie do komórki czy Facebooka potrzebuje jak najszybszej pomocy. Są to nałogi łatwo wciągające dzieci i młodzież. Same nie są w stanie poradzić sobie z nimi. Potrzebują zarówno wsparcia ze strony rodziców, jak i specjalistów od zaburzeń behawioralnych. Tych można znaleźć w naszym Ośrodku!